امام خمینى (ره) که فرهنگ عاشورا را گنجینه عظیم سیاسى دینى وپشتوانه فرهنگ غنى و انسانساز اسلام میدانست با بهرهگیرى از آموزههاى عاشورایی، حماسه حسینى را اساس قیام و مبارزه خویش قرار داده به احیاى دین پرداخت.
امام با شناخت دقیق از سیاستهاى استکبار جهانى در تحمیل و حمایت رژیم پهلوى در ایران و مشابهتهاى فراوان این رژیم با حاکمان اموى با الهام از فرهنگ احیاگر عاشورا و بهرهگیرى از دو عنصر تحرک آفرین دینی، یعنى «امر به معروف و نهى از منکر» و «تکلیف الهی» شالوده و اساس شکلگیرى حماسه عاشوراى حسینى را پایه ریزى کرد و رژیم 2500 ساله شاهنشاهى را فرو ریخت و مکتب انسان ساز اسلام را حیات مجدد بخشید و غبار تحریف و بدعت را از چهره دین زدود.
یکى از نقاط برجسته زندگانى امام خمینى(ره)عشق و ولاى او نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، به ویژه ساحت مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) بود.
در این مطلب برآنیم تا برخى از سخنان گهربار امام خمینى (ره) را پیرامون ماه محرم و اهمیت عزاى حسینى و مجالس سوگوارى بازگو کنیم.
امام مىفرمایند:
محرم ماهى است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده و به اثبات رسانده که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده است.
محرم ماهى است که به وسیله سید مجاهدان و مظلومان اسلام زنده شد و از توطئه عناصر فاسد و رژیم بنیامیه، که اسلام را تا لب پرتگاه برده بودند رهایى بخشید.
این خون سیدالشهداست که خونهاى همه ملتهاى اسلامى را به جوش میآورد.
ماه محرم براى مذهب تشیع، ماهى است که پیروزی، در متن فداکارى و خون به دست آمده است.
محرم ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیاى خداست که با قیام خود در مقابل طاغوت، تعلیم سازندگى و کوبندگى به بشر داد و راه فناى ظالم و شکستن ستمکار را به فدایى دادن و فدایى شدن دانست و این، خود سرلوحه تعلیمات اسلام است براى ملتها تا آخر دهر.
با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و ماه فداکارى آغاز شد، ماهى که خون بر شمشیر پیروز شد. ماهى که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و داغ باطله، برجبهه ستمکاران و حکومتهاى شیطانى زد. ماهى که به نسلها، در طول تاریخ، راه پیروزى بر سرنیزه را آموخت، ماهى که شکست ابر قدرتها را در مقابل کلمه حق، به ثبت رساند. ماهى که امام مسلمین،راه مبارزه با ستمکاران تاریخ را به ما آموخت.
سیدالشهدا را کشتند، اسلام ترقى اش بیشتر شد.
سیدالشهدا سلامالله علیه با همه اصحاب و عشیرهاش قتل عام شدند، لکن مکتبشان را جلو بردند.
شهادت حضرت سیدالشهدا، مکتب را زنده کرد.
زنده نگه داشتن عاشورا، یک مساله بسیار مهم سیاسى ـ عبادى است.
انقلاب اسلامى ایران، پرتویى از عاشورا و انقلاب عظیم الهى آن است.
کربلا، کاخ ستمگرى را با خون درهم کوبید و کربلاى ما، کاخ سلطنت شیطانى را فرو ریخت.
کربلا را زنده نگه دارید و نام مبارک حضرت سیدالشهدا را زنده نگه دارید که با زنده بودن او اسلام، زنده نگه داشته میشود.
مساله کربلا، که خودش در راس مسائل سیاسى هست، باید زنده بماند.
ملت بزرگ ما باید خاطره عاشورا را با موازین اسلامی، هرچه شکوهمندتر حفظ نماید.
این محرم را زنده نگه دارید، ما هر چه داریم از این محرم است.
محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.
تمام این وحدت کلمهاى که مبدا پیروزى ما شد، براى خاطر این مجالس عزا و تبلیغ و ترویج اسلام شد. این مجالس سوگوارى واین مجالس بزرگداشت سید مظلومان و سرور آزادگان، که مجالس غلبه سپاه عقل برجهل، و عدل بر ظلم، و امانت بر خیانت، و حکومت اسلامى بر حکومت طاغوت است، بهتر است محرم هر چه با شکوهتر و فشردهتر برپا شود و بیرقهاى خونین عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم، هر چه بیشتر افراشته شود.
ماه محرم، ماهى است که مردم آمادهاند براى شنیدن مطلب حق.
گریه کردن بر عزاى امام حسین، زنده نگهداشتن نهضت و زنده نگهداشتن همین معنا که یک جمعیت کمى در مقابل یک امپراطورى بزرگ ایستاد، دستور است.
باید سینه زدن هم محتوا داشته باشد.
عاشورا روز عزاى عمومى ملت مظلوم است، روز حماسه و تولد جدید اسلام و مسلمانان است.
روضه سیدالشهدا براى حفظ مکتب سیدالشهداست. آن کسانى که میگویند روضه سیدالشهدا را نخوانید، اصلاً نمیفهمند مکتب سیدالشهدا چه بوده و نمیدانند یعنى چه، نمیدانند این گریهها و این روضهها حفظ کرده این مکتب را.
الآن 1400 سال است که با این منبرها با این روضهها و با این مصیبتها و با این سینهزنیها ما را حفظ کردهاند. سیدالشهدا را این گریهها حفظ کرده است مکتبش را، این مصیبتها و داد و قالها حفظ کرده، این سینه زنیها و این دستجات ... اینها حفظ کرده ... هیاهو میخواهد، هر مکتبى هیاهو میخواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبى تا پایش سینه زن نباشد، تا پایش گریه کن نباشد، تا پایش توى سر وسینه زدن نباشد حفظ نمیشود ... این گریه ها زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا را، این ذکر مصیبتها زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا را.
ما باید براى یک شهیدى که از دستمان میرود علم (پرچم) به پا کنیم، نوحهخوانى کنیم، گریه کنیم، فریاد کنیم... این یک میتینگ و فریادى است براى احیاء (زنده نگاه داشتن) مکتب سیدالشهدا... این روضه خوانیها و مصیبت و گریه است که کشور شما را حفظ کرده ... با این هیاهو، با این گریه، با این نوحه خوانی، با این شعر خوانی، با این نثر خوانی، ما میخواهیم مکتب را حفظ کنیم، چنانچه تا حالا هم حفظ شده است.
عاشورا با «نه» خود، یزیدیان را در طول تاریخ نفى کرد.
ما ملتى هستیم که با همین گریهها یک قدرت 2500 ساله را از بین بردیم.
اگر قیام حضرت سیدالشهدا نبود، امروز هم ما نمیتوانستیم پیروز شویم، تمام این وحدت کلمهاى که مبدا پیروزى ما شد، براى خاطر این مجالس سوگوارى و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد.
مأخذ: خبرگزارى اهل البیت (ع)