پيام‌هاي اتاق

سلام. موضوع جالبيه. راجع بهش صحبت نمي كنيد؟

؟

منتظر نظر شما و ديگرانم.

آخه اين چيزي نيست كه بخواهيم در موردش نظر بدهيم. يك بحث قوانين حوزه رو داره و يك بحث تصورات مردم و يك بحث هم سطح حقيقي علمي و اخلاقي طلاب!

همين سه قسم را توضيح دهيد تا لااقل كسانى كه از هيچ‌يك اطلاعى ندارند، مطلع شوند.

خارج از فقه و اصول كه مى‌شود كفر! مزاح كردم، اما فقه و اصول، دروس اصلى و پايه‌اى حوزه هستند.

دوره خارج فقه و اصول، به دوره عالى حوزه گفته مى‌شود كه پس از اتمام سطح سه (ده سال در حوزه‌هاي برادران) آغاز مى‌شود و چون كتاب خاصى مورد تدريس قرار نمى‌گيرد و اساتيد هم مبناها و منابع مختلفى در تدريس‌شان دارند، به آن درس خارج گفته مى‌شود.

بله، جناب حقيرالشهداء تقسيم سطوح كه نوشته‌ايد درست است؛ البته به‌جز تعريف از خارج كه بنده توضيحش را بالا دادم.

مگر شما چند سال‌تان هست؟ فكر مى‌كنم هيچ‌وقت براى هيچ كارى دير نيست. از ميرزا جهانگيرخان قشقايي(ره) كه سن‌تان بيشتر نيست! [حكايتش بماند براى فرصتى ديگر]

البته حوزه دوره‌هاى كوتاه مدت و غير حضورى هم دارد.

حوزه دانشجويي هم خوبه اما حوزه نميشه. به نظرم يك جورايي فقط پيش در آمده. من هم اول دانشگاه درس خوندم و بعد وارد حوزه شدم.

يك سر به اين لينك بزنيد آقاي حقير الشهدا http://www.hawzah.net/Hawzah/News/NewsView.aspx?LanguageID=1&NewsID=84811&SearchText=%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%8A%D9%82%D9%8A

ممنون از لينك معرفى ميرزا جهانگيرخان(ره). البته عبارتى كه آن مرد فرزانه به او گفت و موجب تحولش شد خيلى لطيف‌تر از آن بود كه اينجا آمده. اينجا نوشته شده كه هماى شيرازى به او گفت: «برو پي کار بهتري و علم بياموز، از تار زدن بهتر است»

خواهش مي كنم. ان شاء الله . بله اما موثق ترين منبعي بود كه ميشد الان داد. كاستي هاي نوشته اگر چه تقصير من نيست اما به بزرگي خودتون بر من ببخشيد

شبيه همان حكايت لطيفى را كه قبلاً شنيده بودم اين‌جا يافتم http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?MagazineNumberID=5313&id=49803

در «روض الجنان» در حالات جهانگيرخان قشقايي آمده: وي ابتدا، فردي مطرب و تارزن بوده است. روزي در اطراف اصفهان بسر مي‌برده که سيم تارش پاره مي‌شود. براي تعمير سيم تارش، به بازار اصفهان، روبروي مدرسه علميه صدر، مي‌رود. از پنبه‌دوزي، سراغ دکان مطربي را مي‌گيرد، پنبه‌دوز از او مي‌پرسد: براي چه مي‌خواهي؟ جهانگيرخان جواب مي‌دهد: ميخواهم سيم تارم را درست کنم، پنبه‌دوز، با يک جمله زندگي او را دگرگون مي‌کند.

به او مى‌گويد: «اي جوان، [چهل سال تار زدى حالا] برو سيم تار دلت را وصله کن!» وي مي‌گويد: به کجا بروم؟ پنبه‌دوز به مدرسه علميه اشاره مي‌کند و مي‌گويد: اين مدرسه‌ي طلاب است. جهانگيرخان همين که وارد مدرسه مي‌شود، حال و هواي آنجا بر او اثر گذاشته و در همان حال، تارش را بر زمين مي‌کوبد.

او سيم تار دل خود را درست کرد و کسي شد که افراد بلندمرتبه و صاحب نامي چون: آيت اللّه مدرّس، آيت اللّه بروجردي و آيت اللّه سيدجمال الدين گلپايگاني، در نزد وى سال‌ها، شاگردي کردند.

سلام آقاسيد، بله، جهت اطلاع افرادى كه ناآشنا هستند عرض مى‌كنم: الآن به طلبه‌اى كه چند سالى درس حوزه خوانده باشد، ثقة‌الاسلام گفته مى‌شود؛ در صورتى كه زمانى به امثال شيخ كلينى (صاحب كتاب گران‌سنگ كافى) ثقة‌الاسلام اطلاق مى‌شده.

سلام عليكم ظاهرا اين القاب كم كم درست شده و امروز مثل قديم نيست مثلا قديم حجت الاسلام قبلا از ايت الله هم گويا بالاتر بوده همين طور ثقه الاسلام و يا شيخ و اخوند ...

چه بحث جالبي! من هم خيلي دوست داشتم و دارم تو حوزه تحصيل كنم اما فكر ميكنم خيلييييييييي سخت باشه! و همين ترس باعث شده در جا بزنم

طبعاً تحصيل حوزوى نيازمند تلاش و پشتكار است ولى خيلى سخت نيست. اگر انتخاب‌تان با علاقه و اشتياق باشد، نه تنها سخت نيست بلكه بسيار شيرين و جذاب خواهد بود. دوستانى را مى‌شناسم كه در شبانه‌روز حدود 18 ساعت مطالعه و بحث و درس داشته‌اند!

مهم انگيزه و هدف است.

درسته....!منتظر روشنايي توصيه ميكنم به قسمت توضيحات وبلاگ من بريدو تعريف طلبگي و بخونيد...!:)انشالله شاهد روزي باشيم كه بشنويم شما سرباز امام زمان شديد!ياعلي

ممنون

مدير اينجا كيه؟؟؟چرا همه غير فعال شدن؟؟؟يه هم چين اتاقي نبايد فعال نباشه!!!عجله كنييييد!!! لطفااااا.....

بسم الله. شما شروع كنيد ما هم حامى‌تان هستيم.